ΠΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ME ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ;

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ.

       Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα τόπο από αυτά που μόνο στα παραμύθια περιγράφονται, πολύ όμορφο και παραδεισένιο, ζούσαν τα συναισθήματα. Η χαρά, η λύπη, ο θυμός, ο φόβος, η απόγνωση, η ευτυχία,  η αγάπη, η ηρεμία,  η απογοήτευση, η ενοχή, η ανακούφιση, η κούραση, η καχυποψία και η ευθυμία. Ανάμεσά τους ζούσε ένα ακόμα συναίσθημα, η θλίψη. Όλα μαζί τα συναισθήματα περνούσαν το καιρό τους παίζοντας, τραγουδώντας, χορεύοντας. Όμως, οι μέρες δεν ήταν πάντα ίδιες. Τις περισσότερες φορές υπήρχαν κάποια συναισθήματα που χαλούσαν οποιοδήποτε παιχνίδι ξεκινούσαν. 

       Μια μέρα αποφάσισε η χαρά να παίξουν παντομίμα, όπου ο καθένας έπρεπε να αναπαραστήσει κάποιον από την παρέα. Αυτό θα τύχαινε με κλήρωση. Αφού κάνανε την κλήρωση, έπρεπε η χαρά να αναπαραστήσει την λύπη, ο θυμός την ηρεμία, ο φόβος την ευτυχία, η απόγνωση την ανακούφιση, η ευτυχία την ενοχή η αγάπη τη κούραση και η καχυποψία την ευθυμία. Αφού όμως, τα συναισθήματα ήταν δεκαπέντε, η μόνη που δεν έτυχε στον κλήρο και έμεινε τελευταία ήταν η θλίψη. 

       Πριν καλά-καλά βρουν μια λύση, η θλίψη άρχισε να κλαίει και να φωνάζει. Θεωρούσε πως της το κάνανε επίτηδες και την αφήσανε μόνη της  γιατί γκρίνιαζε συνεχώς. Πίστευε πως της το κάνανε για να της δώσουνε ένα μάθημα. 

-"Δε θέλω κανέναν σας! Μπορώ να ζήσω και μόνη μου. Φεύγω και όποιος θέλει ας με ακολουθήσει!", φώναξε η θλίψη.

-"Αμάν ρε χαρά με τις ιδέες σου...όλο τη καταστροφή φέρνεις. Εγώ θα ακολουθήσω τη θλίψη. Πολλά μας τα 'χεις κάνει!", απάντησε ο θυμός.

-"Και εγώ την αδερφή μου θα ακολουθήσω", απάντησε η λύπη, με σκυμμένο το κεφάλι και στεναχωρημένο ύφος.

-"Εεεε...εγώώώ, θα πάω με τη θλίψη γιατί δε ξέρω τι μπορεί να κάνει πάνω στο κλάμα της" απάντησε με τρεμάμενη φωνή ο φόβος.

-"Εγώ δε ξέρω τι να κάνω..τα βαρέθηκα όλα...βαρέθηκα και εσάς όλη την ώρα με τους τσακωμούς σας. Δεν αντέχω άλλο..ουφ!Θα πάω στη θλίψη", απάντησε και η απόγνωση.
-"Και εγώ κουράστηκα πια με τα ίδια και τα ίδια πράγματα. Πάω στη θλίψη να βρούμε μια άκρη", είπε και η κούραση.
-"Εγώ δε ξέρω τι να κάνω! Δε μου γεμίζει κανένας σας το μάτι! Είστε όλοι λίγο περίεργοι! Αλλά τη θλίψη τη συμπαθώ πιο πολύ", είπε η καχυποψία.

-"Με έχετε απογοητεύσει όλοι σας πια... Δε μπορείτε να βρείτε μια λύση. Πάω στη θλίψη, μήπως και τη συνεφέρω", απάντησε η απογοήτευση.

-"Μάλλον εγώ φταίω!Έπρεπε να βρω μια λύση πριν γίνουν τα πράγματα έτσι. Θα πάω στη θλίψη να ζητήσω συγνώμη", απάντησε η ενοχή.

       Έτσι, όλα αυτά τα συναισθήματα ακολούθησαν τη θλίψη ενώ η χαρά, η ευτυχία, η αγάπη, η ηρεμία, η ανακούφιση και η ευθυμία έμειναν πίσω. 

-"Μήπως πρέπει να πάμε και εμείς;" ρώτησε η ευθυμία.

-"Όχι βέβαια... άφησέ τες τώρα που φύγανε...ησύχασε το κεφάλι μου από τις φωνές", είπε η ανακούφιση.

-"Νομίζω πως πρέπει να βρούμε ήρεμα μια λύση", απάντησε η ηρεμία.

-"Και τι λύση να βρούμε; Δε φτάνει που μας χάλασαν το παιχνίδι. Εγώ λέω να  συνεχίσουμε..ωραία δε περνούσαμε;", είπε η χαρά.

-Και εγώ συμφωνώ με τη χαρά! Δε θα τρέχουμε από πίσω τους.. ας έλθουνε εκείνοι πίσω. Πάμε τώρα στο παιχνίδι μας", είπε η ευτυχία.

-"Εγώ νομίζω πως πρέπει να είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι. Τόσα έχουμε ζήσει μαζί. Δεν αξίζει αυτό που γίνεται...", απάντησε η αγάπη!

-"Αγάπη έλα..όταν νιώσουν καλύτερα πάλι εδω θα έρθουν. Ας συνεχίσουμε εμείς χωρίς κλάματα και φωνές..χαχα!" είπε η χαρά. Και έτσι έγινε. Πήγανε να συνεχίσουν το παιχνίδι τους περιμένοντας πως σε λίγη ώρα θα γυρίσουν και οι υπόλοιποι. 
       Τα συναισθήματα προσπαθούσαν να συνεφέρουν τη θλίψη αλλά εκείνη έκλαιγε ασταμάτητα! Προσπαθούσαν να βρουν μια λύση αλλά τίποτα.
-"Δεν αντέχω άλλο αυτή τη κατάσταση" έλεγε η απόγνωση, ενώ η λύπη καθόταν πάνω από το κεφάλι της αδερφής της και κλαίγανε μαζί, ο φόβος την κρατούσε μη τυχόν και πάθει τίποτα από το κλάμα και η απογοήτευση είχε πάει πιο πέρα μαζί με τη κούραση. Βαρέθηκαν να ασχολούνται, αφού ήξεραν ότι δε θα γίνει τίποτα. Ξαφνικά, όμως, η θλίψη σταμάτησε να κλαίει! Γύρισε και τους κοίταξε όλους και της ήρθε μια ιδέα.

-"Μόνο αν ενωθούμε όλοι μαζί θα μπορέσουμε να γίνουμε ατρόμητοι και δε θα μπορούν η χαρά και οι υπόλοιπες να μας κάνουν ό,τι θέλουν. Δεν είναι τρομερή ιδέα;" 
-"Δε καταλαβαίνω τι εννοείς", είπε η καχυποψία.
-"Ο καθένας ξεχωριστά έχει τη δική του δύναμη..αν καταφέρουμε να γίνουμε μια ομάδα, μια δύναμη...θα γίνουμε ένα! Και τότε θα είμαστε τόσο μεγάλοι που κανείς δε θα μπορεί να μας χωρίσει. Κανείς δε θα μας κάνει ό,τι θέλει...ούτε τα άλλα συναισθήματα ούτε οι άνθρωποι. Θα επικρατούμε πάντα και παντού και θα ζούμε υπέροχα, αφού όλοι θα κάνουν ό,τι θέλουμε εμείς!
-"Δεν είναι άσχημη ιδέα. Θα επιβαλλόμαστε πάντα και παντού! Καθόλου κακή ιδέα. Ας το προσπαθήσουμε", είπε ο απογνωση χωρίς να το σκεφτεί καθόλου! Άλλωστε η ίδια ήταν σε αδιέξοδο και τη βόλευε που βρήκαν οι άλλοι μια λύση.

-"Ναι αλλά γιατί δε το λέμε και στη χαρά και στα άλλα κορίτσια; Δεν είναι σωστό να συνομοτίσουμε εναντίον τους!", είπε η ενοχή.
-"Αφησέ τες, δε πειράζει! Άλλωστε είναι τόσο διαφορετικές από εμάς! Όποτε είμαστε όλοι μαζί τσακωνόμαστε! Μια ζωή κάνουν ό,τι θέλουν...ας κάνουμε και εμείς τώρα αυτό που θέλουμε", απάντησε ο θυμός.
-"Ελάτε όλοι εδώ, πρέπει να δώσουμε τα χέρια μας και να ορκιστούμε πως κανείς και τίποτα δε θα μας χωρίσει! Θα πηγαίνουμε παντού μαζί, θα φεύγουμε μαζί, θα παίζουμε μαζί, θα συνομοτούμε μαζί, θα ζούμε μαζί! Κανείς δε θα μπαίνει ανάμεσά μας!", είπε η θλίψη!

-"Και τι όνομα θα δώσουμε στην ομάδα μας; Πρέπει να μας αναγνωρίζουν όπου πηγαίνουμε!" είπε η λύπη. 
-"Θα λεγόμαστε 'κατάθλιψη' " είπε η θλίψη, πιστεύοντας πως η ομάδα έπρεπε να περιλαμβάνει το όνομά της, τιμητικά για την περίφημη ιδέα που βρήκε!
       Και τότε, η θλίψη, η λύπη, η απόγνωση, η απογοήτευση, ο φόβος, η ενοχή, η καχυποψία, η κούραση και ο θυμός ενώθηκαν για μια ζωή! Έγιναν μια δύναμη τόσο μεγάλη και τρανή που δε μπορούσαν ούτε οι άνθρωποι να την αντιμετωπίσουν! Έκαναν ό,τι ήθελαν και όποτε το ήθελαν. Πράγματι, ούτε η χαρά, ούτε η αγάπη, ούτε η ευτυχία, η ευθυμία, η ανακούφιση, ή η ηρεμία μπόρεσαν να κάνουν πάλι ό,τι ήθελαν. 
       Από τότε γεννήθηκε αυτό που λέμε κατάθλιψη! Όλα τα άσχημα συναισθήματα γίνανε ένα και τυραννούν ανθρώπους, σκέψεις, συμπεριφορές και συναισθήματα! Από τότε οι άνθρωποι,  όταν έχουν κατάθλιψη, νιώθουν θλίψη και λύπη στη διάθεσή τους, φόβο για το μέλλον τους, ενοχές για τις συμπεριφορές που υιοθετούν και τις αποτυχίες τους, απογοήτευση για τον εαυτό τους, καχυποψία για τους ανθρώπους, κούραση στη καθημερινότητά τους, απόγνωση για τη κατάσταση που βιώνουν και θυμό γιατί πιστεύουν ότι η κατάσταση αυτή δε θα αλλάξει ποτέ. 

Eπιμέλεια : Κουλπάση Ειρήνη.


ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ;

-Τα συμπτώματα της κατάθλιψης παρατηρούνται σε τέσσερα επίπεδα: 
Στο επίπεδο:
-των συναισθημάτων, 
-της συμπεριφοράς,
-των σωματικών συμπτωμάτων και 
-της σκέψης.

Στο επίπεδο των συναισθημάτων, το άτομο έχει καταθλιπτική διάθεση που συνοδεύεται από  πολλά αρνητικά συναισθήματα, μερικά από τα οποία είναι η θλίψη και η δυστυχία, η απόγνωση, η απογοήτευση και η απελπισία. Τα συναισθήματα αυτά συχνά συνοδεύονται από κλάμα. Άλλο συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η ανηδονία, δηλαδή η έλλειψη ευχαρίστησης από τις δραστηριότητες που παλαιότερα του προκαλούσαν ευχαρίστηση, αίσθημα κούρασης και εξάντλησης και φόβος ή ανησυχία για το μέλλον.

Στο επίπεδο της συμπεριφοράς, το άτομο παραπονιέται ότι δε κοιμάται καλά. Η αυπνία είναι κοινό χαρακτηριστικό της κατάθλιψης. Συνήθως, ξυπνάει πολύ νωρίς και δε μπορεί να κοιμηθεί ξανά ή ξυπνάει επανειλημμένα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ωστόσο μπορεί να παρουσιάζει και υπερυπνία, δηλαδή να κοιμάται 15 ώρες ή παραπάνω. Το άτομο, επίσης, χάνει την όρεξή του και αδυνατίζει ή τρώει περισσότερο από ότι έτρωγε πριν τη κατάθλιψη. Ακόμη, χαρακτηρίζεται από επιβράδυνση των ρυθμών (απλανές βλέμμα ή μονότονος λόγος) ή διέγερση, δηλαδή έντονη ανησυχία, ένταση και εκνευρισμό. Χάνει την ενέργειά του και δε κάνει σχεδόν τίποτα κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Στο επίπεδο των σωματικών συμπτωμάτων, παρατηρούνται πόνοι στο κεφάλι , στο στήθος ή στη μέση, αρκετές φορές παραπονιούνται για γαστρεντερικά προβλήματα (ναυτία ή δυσκοιλιότητα) και προβλήματα στην αναπνοή.

Στο επίπεδο της σκέψης παρατηρούνται δυσκολίες, καθώς το άτομο έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, ενοχικές σκέψεις για τις αποτυχίες και τις συμπεριφορές του, δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί σε δραστηριότητες, όπως να παρακολουθήσει μια ταινία, αυτοκατηγορείται,  και έχει σκέψεις ανικανότητας, αναξιότητας και αποτυχίας. Είναι αναποφάσιστο και μπορεί να κάνει σκέψεις θανάτου ή αυτοκτονίας. 

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ;

Α) Γενετικοί παράγοντες. Υπάρχει η άποψη ότι η κληρονομικότητα παίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση της κατάθλιψης.
Β) Νευροβιολογικοί παράγοντες. Ευρήματα ερευνών αποδεικνύουν ότι εντοπίζεται πρόβλημα στο νευρικό σύστημα και συγκεκριμένα σε μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται υποθάλαμος, ενώ βιοχημικές έρευνες δείχνουν ότι υπάρχουν ορμονικές ανισορροπίες που σχετίζονται με τη κατάθλιψη. 
Γ) Ψυχοκοινωνικοί παράγοντες. Έχει υποστηριχθεί ότι υπάρχουν στοιχεία της προσωπικότητας που υποδηλώνουν μια τάση προς τη κατάθλιψη, όπως η χαμηλή αυτοπεποίθηση, η ευαισθησία στη κριτική ή η αυστηρή αυτοκριτική αλλά και οι κοινωνικοί παράγοντες παίζουν μεγάλο ρόλο, όπως απώλειες, ασθένειες, χωρισμοί ή διαζύγια και άλλα. 

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΤΟΜΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ;


Το πιο σημαντικό στοιχείο από όλα, είναι η ψυχολογική και συναισθηματική στήριξη στο πρόσωπο που τη χρειάζεται από το περιβάλλον του. Η ψυχολογική στήριξη σημαίνει κατανόηση, στοργή, συντροφιά, αγάπη και ενστάλλαξη ελπίδας και κουράγιου. Προσπαθήστε όσο μπορείτε να είστε κοντά του, ακούγοντας αυτά που έχει να σας πει και μιλώντας του χωρίς να το υποτιμάτε, να το προσβάλλετε ή να απαξιώνετε αυτά που λέει.  Προσπαθήστε να το κινητοποιήσετε , καλώντας το για φαγητό, για μια βόλτα ή ενθαρρύνοντάς το να αποκτήσει κάποιο χόμπι που παλαιότερα το ευχαριστούσε. Επιμείνετε ευγενικά, ακόμα και αν συνεχώς αρνείται, λέγοντας πως δεν έχει να χάσει τίποτα αν το προσπαθήσει και υποστηρίζοντας πως είναι ένας τρόπος να νιώσει καλύτερα. Τονίστε ακόμα τα θετικά του στοιχεία και τις επιτυχίες του, όσο μικρές και αν είναι αυτές και διαβεβαιώστε το ότι έχει δίπλα του ανθρώπους που το αγαπούν και το νοιάζονται. 


Αν ωστόσο, παρατηρήσετε ότι τα συμπτώματα του ατόμου αποτελούν για εκείνο μια συχνή, διαρκή, έντονη και επίμονη κατάσταση, θα πρέπει να οδηγήσετε το άτομο σε κάποιον ειδικό που μπορεί να το βοηθήσει. Μπορεί να είναι ψυχολόγος ή ψυχίατρος που θα παρέχει στο άτομο φαρμακευτική αγωγή. Σε καμία περίπτωση μην εγκαταλείψετε το καταθλιπτικό άτομο. Μείνετε δίπλα του για όσο χρειαστεί.  

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΙΟΜΑΝΙΑ;ΜΙΚΡΑ ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΤΕ.

                                                                                Τι είναι η τελειομανία;

      Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια πολύ όμορφη πεταλούδα που την έλεγαν Μπέλα. Παρόλο που ζούσε σε ένα πολύ όμορφο δάσος με πολλά ζώα και αμέτρητες άλλες πεταλούδες, δεν είχε καλές σχέσεις με κανέναν και δεν έβγαινε συχνά από το σπίτι της. Όποτε έβγαινε, όμως, όλοι όσοι την έβλεπαν έμεναν άφωνοι από την ομορφιά της. Πράγματι, τα φτερά της, ήταν τα πιο όμορφα φτερά που είχε δει ποτέ κανείς. Εύκολα διέκριναν όλοι ανταύγιες με τα πιο όμορφα χρώματα - γαλάζιο, πορτοκαλί, μωβ και κόκκινο.

       Όλοι, λοιπόν, την ήξεραν στο δάσος, όπου έμενε, σαν την πιο όμορφη πεταλούδα που είχαν δει ποτέ με τα πιο φανταχτερά φτερά και πάντα έλεγαν πόσο όμορφη γινόταν κάθε μέρα και περισσότερο. Ταυτόχρονα, όμως, έλεγαν μεταξύ τους πόσο παράξενη πεταλούδα ήταν, αφού δε μιλούσε σε κανέναν και δεν έβγαινε από το σπίτι της παρά μόνο για να γεμίσει ένα κουβά με νερό νωρίς το πρωί και για να πάρει τη σιδερώστρα νωρίς το απόγευμα, που την είχε στην αυλή της, γιατί δε χωρούσε στο σπίτι της. Εκείνες ήταν οι μοναδικές στιγμές που την έβλεπαν. Όλες οι πεταλούδες την επισκέπτονταν στο σπίτι της και της πρότειναν να πάει μαζί τους μια βόλτα, αλλά εκείνη δεν ήθελε. Είχε πάει κάποιες φορές αλλά γύριζε πάλι στο σπίτι της μέσα σε 1 ώρα.

       Ο Ραφαέλ, την κοιτούσε συνέχεια όποτε την έβλεπε. Προσπαθούσε να τη κάνει να καταλάβει ότι του αρέσει πολύ και ήθελε πολύ να της μιλήσει, αλλά οι φίλοι του, οι άλλες πεταλούδες, του έλεγαν να προσέχει γιατί εκείνη ήταν πολύ παράξενη. "Δε την έχεις δει πώς μας κοιτάει όλους όποτε βγαίνει λίγο έξω από το σπίτι της;" "Έχει πρόβλημα." "Μόνο η ομορφιά της την ενδιαφέρει" άκουγε από όλους. 

       Ένα βράδυ, όμως, η τύχη του χαμογέλασε. Καθώς γυρνούσε στο σπίτι του πέρασε από το σπίτι της με την ελπίδα να τη δει. Και τελικά, την είδε...αλλά το θέαμα δε του άρεσε καθόλου! Την είδε να κάθεται στα σκαλιά του σπιτιού της, έξω από την πόρτα και να κλαίει. Πήρε την απόφαση να την πλησιάσει. 

-Γιατί κλαις έξω από το σπίτι σου; της είπε με αποφασιστικότητα.

-Ποιος είσαι; Φύγε από δω. Του είπε τρομαγμένη.

-Ο Ραφαέλ είμαι. Δε φεύγω αν δε μου πεις τι έχεις και κλαις. Πες πως είμαι ένας φίλος σου που ενδιαφέρεται για σένα και θέλει να ακούσει το πρόβλημά σου.

-Φίλος μου; Είπε εκείνη ειρωνικά. Εγώ δεν έχω φίλους εδώ. Είμαι μόνη μου.

-Το έχω παρατηρήσει. Αυτό όμως, δε σημαίνει, πως δεν υπάρχουν πεταλούδες που νοιάζονται για σένα και πως δεν αναρωτιούνται γιατί είσαι τόσο απόμακρη με όλους!

- Νομίζεις πως εμένα μου αρέσει που δεν έχω φίλους; Αλλά δε μπορώ να κάνω κάτι για αυτό. Κάθε μέρα προσπαθώ να αφιερώσω χρόνο για να σας γνωρίσω όλους, αλλά πάντα ο χρόνος φεύγει χωρίς την παραμικρή ευκαιρία για αυτό. 

-Τι εννοείς; Τι κάνεις δηλαδή κάθε μέρα που δε σου μένει χρόνος για να μας γνωρίσεις;

-Ξυπνάω κάθε πρωί, πάω στο ποτάμι να βάλω στο κουβά νερό για να μπορέσω να πλύνω τα φτερά μου  όσο μπορώ καλύτερα. Εξετάζω προσεκτικά τη κάθε λεπτομέρεια. Στη συνέχεια πρέπει να τα στραγγίξω καλά, να τα απλώσω για να στεγνώσουν, το απόγευμα πρέπει να τα σιδερώσω για να μην είναι ζαρωμένα, να τα τινάξω προσεκτικά για να μην είναι σκονισμένα και το βράδυ να τα μουλιάσω στo μαλακτικό και τη πεταλουδοχρυσόσκονη για να μη χάνουν τη λάμψη και την απαλότητά τους. Με κατάλαβες τώρα γιατί δε μου μένει χρόνος όλη μέρα; 

       Ο Ραφαέλ τη κοιτούσε ξαφνιασμένος και απορημένος. Ήξερε, όπως και οι άλλες πεταλούδες, πως ήταν η πιο όμορφη πεταλούδα που είχαν δει ποτέ στη ζωή τους αλλά δε περίμενε με τίποτα η Μπέλα να αφιερώνει τόσο χρόνο κάθε μέρα στο να διατηρεί τα φτερά της όμορφα και καθαρά. Δεν έβλεπε εκείνη πόσο όμορφη ήταν; Για ποιο λόγο αφιέρωνε τόσες ώρες; Άλλωστε, κανένας δε την έβλεπε στη διάρκεια της ημέρας παρά μόνο για λίγα λεπτά. Ποιος ήταν ο σκοπός της.; Ίσως το έκανε για τον εαυτό της...ίσως της άρεσε να βλέπει και να απολαμβάνει την ομορφιά της η ίδια και όχι οι άλλοι. Ποιο είναι το νόημα, όμως, όταν χάνεις τόσα άλλα σημαντικά και ουσιώδη πράγματα; Για ένα ήταν σίγουρος...όσο όμορφη και αν ήταν η Μπέλα, σίγουρα δεν ήταν καθόλου ευτυχισμένη με τη ζωή της!

-Μπέλα, όλη αυτή η διαδιακασία πώς σε κάνει να νιώθεις;

-Είμαι πάρα πολύ πιεσμένη και αγχωμένη γιατί πρέπει να εκτελέσω το καθήκον μου..και αυτό είναι η συντήρηση των όμορφων φτερών μου.

-Υπάρχει, όμως, μια στιγμή της ημέρας που να απολαμβάνεις το επίτευγμά σου και να είσαι ικανοποιημένη με αυτό;

       Η Μπέλα τον κοιτούσε σκεφτική. Προσπαθούσε να σκεφτεί μια ώρα της ημέρας που πραγματκά θα ήταν ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα. Που θα κοίταζε στο καθρέφτη τα ωραία της φτερά και θα τα καμάρωνε. Που θα απολάμβανε τη λάμψη των φτερών της στο πέταγμά τους και την απαλότητά τους στο χάδι της. Την ήξερε την απάντηση. Ήταν "όχι". Δεν υπήρξε ποτέ η στιγμή που να απόλαυσε πραγματικά αυτό για το οποίο προσπαθούσε μια ζωή. Πάντα το αποτέλεσμα, της φαινόταν μικρό. 

- Υπάρχει μια στιγμή της ημέρας που να είσαι πραγματικά ικανοποιημένη; την ξαναρώτησε ο Ραφαέλ.

-ΌΧΙΙΙ, απάντησε η Μπέλα ξεσπώντας ακόμα περισσότερο σε κλάματα. 

       Ο Ραφαέλ την αγκάλιασε και της είπε:

-Είναι άδικο για σένα, να προσπαθείς συνεχώς για κάτι, για το οποίο όχι μόνο δεν αντλείς ευχαρίστηση ποτέ, αλλά αφιερώνεις τόσο χρόνο που οτιδήποτε άλλο ουσιώδες φεύγει από κοντά σου και απομακρύνεται. Υπάρχουν τόσα ωραία πράγματα στη ζωή που αξίζουν και τα αφήνεις να φεύγουν χωρίς να τα ζεις.

       Η Μπέλα προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τα λόγια του. Κατάλαβε πως όλη της η ζωή ήταν αφιερωμένη στο να συντηρεί τα φτερά της, χωρίς ποτέ να γνωρίσει άλλες πεταλούδες, να κάνει φίλους, να αγαπήσει και να αγαπηθεί πραγματικά, να ευχαριστηθεί παιχνίδι, να πετάξει από λουλούδια σε λουλούδια...να ζήσει! Για αυτήν η ζωή ήταν η ομορφιά των φτερών της και έκανε τα πάντα για να φαίνονται κάθε μέρα ακόμα πιο όμορφα και τέλεια. Αλλά δε το πετύχαινε ποτέ! 

- Αύριο είναι το πεταλουδοπανήγυρο. Όλοι θα είμαστε εκεί να παίξουμε και να διασκεδάσουμε! Θα χαρούμε να έρθεις μια φορά να σε γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, της είπε ο Ραφαέλ.

-Εντάξει, του απάντησε η Μπέλα. Θα προσπαθήσω.

      Την επόμενη μέρα, όλοι έμειναν άφωνοι όταν είδαν τη Μπέλα να τους πλησιάζει. Ήταν ανάμεικτα τα συναισθήματα. Από τη μία ένιωθαν έκπληξη που ήρθε για πρώτη φορά στο πεταλουδοπανήγυρο και από την άλλη ένιωθαν θαυμασμό που τα φτερά της ήταν τόσο λαμπερά και όμορφα. Κάποιοι που δε την είχαν δει ποτέ, επιβεβαίωσαν αυτό που είχαν ακούσει...ότι ήταν πολύ όμορφη. Ο Ραφαέλ, όταν την  είδε, την πλησίασε, την ευχαρίστησε που ήρθε και την σύστησε σε όλους.

-Αυτή είναι η Μπέλα. Δώστε της την ευκαιρία να σας γνωρίσει καλύτερα και γνωρίστε την και εσείς. 

       Από εκείνη τη μέρα, η Μπέλα γνώρισε όλες τις πεταλούδες, άρχισε να παίζει μαζί τους, να πετάει από εδώ και από εκεί, να κάνει φίλους, να προσφέρει, να αγαπάει, να κάνει δώρα. Ο Ραφαέλ είχε δίκιο. Υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα στη ζωή που δεν αξίζει να τα αφήνεις να φεύγουν. Φυσικά, τον αγάπησε με όλη της τη καρδιά και έζησε μαζί του για όλη της τη ζωή. Ένιωθε η πιο ευτυχισμένη πεταλούδα του κόσμου.

       Η ζωή της Μπέλας δε διαφέρει σε τίποτα από το πώς νιώθει και ζει ένας άνθρωπος που κυνηγά το τέλειο. Τα κυρίαρχα συναισθήματα που τον συνοδεύουν είναι το άγχος και η πίεση. Δε μπορεί να χαλαρώσει ποτέ και να χαρεί τη ζωή, γιατί αφοσιώνεται σε έναν ή περισσότερους τομείς, στους οποίους αγωνίζεται για να πετύχει και να είναι ο καλύτερος. Παρόλο που είναι πετυχημένος σε αυτό που κάνει, αυτό είναι κάτι που το βλέπουν κυρίως οι άλλοι άνθρωποι. Ο ίδιος δεν αντλεί καμία ικανοποίηση. Οτιδήποτε και αν προσπαθεί να εκπληρώσει, του δημιουργεί ένα βαθύ αίσθημα πίεσης. Ακόμα και όταν κάτι ολοκληρώνεται, δε σταματά για να απολαύσει την επιτυχία του, αλλά θεωρώντας την ασήμαντη, περνά στην αμέσως επόμενη δραστηριότητα. Πιστεύει, ότι με το διαρκή αγώνα θα φτάσει την απόλυτη τελειότητα, παρόλο που το αποτέλεσμα δε του φαίνεται πραγματικά πετυχημένο ποτέ. Για αυτό είναι σε εγρήγορση πάντα, περιμένοντας τη στιγμή που θα φτάσει το τέλος, όπου μπορεί να χαλαρώσει.

Επιμέλεια : Κουλπάση Ειρήνη.


Ποιοι είναι οι 3 τύποι τελειομανίας;
       Οι 3 τύποι τελειομανίας είναι
-η ανάγκη για επιτυχία,
-η ανάγκη για κοινωνική αναγνώριση,
-η καταναγκαστικότητα.
       Στην πρώτη περίπτωση, ανήκει η κατηγορία των εργασιομανών. Είναι εκείνοι που δουλεύουν αμέτρητες ώρες την ημέρα έχοντας σα στόχο ένα πολύ υψηλό επίπεδο επιτυχίας. Αυτό φυσικά, γίνεται σε βάρος των άλλων αναγκών τους, διότι αγωνίζονται συνεχώς για να είναι οι καλύτεροι στη δουλειά τους. Είναι εκείνοι που λένε στο τέλος μιας επιτυχίας: "τα πήγα καλά, αλλά θα μπορούσα και καλύτερα".
       Στη δεύτερη περίπτωση, το άτομο προσανατολίζεται στην απόκτηση κύρους, ομορφιάς και υλικών αγαθών. Είναι παγιδευμένο σε ένα συνεχή αγώνα συγκέντρωσης ολοένα και περισσότερων αγαθών, δύναμης και γοήτρου και νιώθει ντροπή όταν δε καταφέρνει να εκπληρώσει τις προσδοκίες του.
       Στη τρίτη περίπτωση, το άτομο παλεύει συνεχώς να έχει τα πάντα σε τάξη. Εξετάζει τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια γιατί θέλει τα πάντα να είναι άψογα. Δε θέλει να κάνει κανένα λάθος, όσο ασήμαντο και αν είναι αυτό.
       Ένας άνθρωπος μπορεί να ανήκει σε περισσότερους από έναν τύπους.

Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά των τελειομανών;
- Η ζωή σας είναι ένας διαρκής αγώνας για να πετύχετε σε έναν τομέα. Αγωνίζεστε για να είστε οι καλύτεροι σε αυτό που κάνετε και διοχετεύετε όλη την ενέργειά σας σε αυτό.
- Πολύ σπάνια σταματάτε τις μανιώδεις προσπάθειές σας για να απολαύσετε την επιτυχία σας. Προχωράτε στην επόμενη δραστηριότητα, θεωρώντας μάλιστα την προηγούμενη επιτυχία σας ασήμαντη.
- Η επιτυχία σας είναι αντιληπτή μόνο από τους άλλους.
- Οι συναισθηματικές σχέσεις σας μπορεί να είναι προβληματικές. Ψάχνετε για τον τέλειο σύντροφο και δε συμβιβάζεστε με τίποτα λιγότερο. Πολλές φορές τους περιφρονείτε για τη μη ανταπόκρισή τους στα κριτήρια που τους έχετε  θέσει. Σας προσελκύουν είτε τελειοθηρικοί σύντροφοι που θέτουν και εκείνοι πολύ υψηλά και ανελαστικά κριτήρια ή σύντροφοι που είναι αντίθετοι από εσάς, δηλαδή πιο βολικοί και χαλαροί.
-Ένα μεγάλο πρόβλημα για εσάς, είναι ο χρόνος. Έχετε να κάνετε τόσα πράγματα μέσα σε τόσο λίγο χρόνο!
- Δεν αφιερώνετε χρόνο στους άλλους ανθρώπους της ζωής σας, γιατί αφιερώνετε πολλές ώρες στις υψηλές φιλοδοξίες σας-στη δουλειά, στη τάξη, στην επιτυχία, στο πλούτο, στην ομορφιά και άλλα.
- Πολλές φορές σας διακρίνει αναβλητικότητα. Επειδή τα εξωπραγματικά κριτήρια που θέτετε κάνουν πολλές δραστηριότητες να σας φαίνονται ακατόρθωτες, τις αποφεύγετε.
- Νιώθετε εκνευρισμό, επειδή τα πράγματα και οι άνθρωποι γύρω σας δε πληρούν τα κριτήριά σας, τα οποία δε καταλαβαίνετε ότι είναι υψηλά. Παράλληλα, νιώθουν και οι άλλοι εκνευρισμό και μειονεκτικότητα επειδή ανησυχούν μήπως δεν ικανοποιήσουν τις προσδοκίες σας.

Μικρά βήματα για να αντιμετωπίσετε τη τελειομανία. 
1) Καταγράψτε τα θέματα, για τα οποία θέτετε εξωπραγματικά στάνταρ.
       Ανάλογα με το τύπο στον οποίο ανήκετε- ανάγκη για επιτυχία, για κοινωνική αναγνώριση ή καταναγκαστικότητα- τα θέματα για τα οποία έχετε υψηλές προσδοκίες και αισθάνεστε άγχος, μπορεί να είναι η δουλειά, η ομορφιά, τα χρήματα, η καθαριότητα, το διάβασμα, η καλή επίδοση σε σπορ και άλλα.

2) Καταγράψετε τα πλεονεκτήματα των προσπαθειών σας να ανταποκριθείτε σε αυτά τα στάνταρ. 
       Τα πλεονεκτήματα που θα προκύψουν, έχουν να κάνουν με το επίπεδο της επιτυχίας σας. Είναι τα οφέλη που κερδίζετε μέσα από την επιτυχία, την ομορφιά, τα χρήματα, τη δουλειά, τα οποία μπορεί να είναι εντυπωσιακά και να είστε πράγματι περήφανοι για αυτά αλλά δε σας κάνουν επί της ουσίας ευτυχισμένους.

3)Καταγράψτε τα μειονεκτήματα των προσπαθειών σας να ανταποκριθείτε στις ανελαστικές προδοκίες σας.
       Τα μειονεκτήματα είναι όλα εκείνα που θυσιάζετε για να πετύχετε στον αγώνα σας και μπορεί να είναι η υγεία σας, η επιθυμία για χαλάρωση, η συναισθηματική σας ζωή, η ποιότητα των σχέσεών σας με την οικογένειά σας, το/τη σύντροφό σας, τους φίλους σας.

4) Αξιολόγηση των μειονεκτημάτων και των πλεονεκτημάτων που καταγράψετε.
       Ίσως, τα μειονεκτήματα που θα καταγράψετε θα είναι πολύ λίγα σε σχέση με τα πλεονεκτήματα που σας προσφέρει ο συνεχής αγώνας, αλλά ήρθε η ώρα να αξιολογήσετε τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματά σας και να αποφασίσετε για τις συνέπειες τους στη ζωή σας. Τα πλεονεκτήματα δικαιώνουν την προσπάθεια και τον προσανατολισμό σας προς τις υψηλές φιλοδοξίες σας ή τα μειονεκτήματα υπερτερούν ξεκάθαρα σε σχέση με τα πλεονεκτήματα;

5)Οριοθετήστε το χρόνο σας. 
       Κάντε ένα χρονοδιάγραμμα, στο οποίο θα καθορίζετε το χρόνο που θα αφιερώνετε σε κάθε μια από τις καθημερινές δραστηριότητες, χωρίς να ξεφεύγετε από το χρόνο που έχετε θέσει.  Συμβιβαστείτε με το συγκεκριμένο επίπεδο επιτυχίας που έχετε φτάσει με τη λήξη του χρονικού ορίου. Αυτή η διαδικασία γίνεται, διότι συνήθως, χάνετε την ικανότητα να δίνετε ανάλογη προτεραιότητα στις δραστηριότητές σας και όλες σας φαίνονται εξίσου σημαντικές. Μπορεί να αφιερώσετε τόσο χρόνο για να τακτοποιήσετε το κρεβάτι σας, όσο για να γράψετε ένα πολύ σημαντικό άρθρο για τη δουλειά σας. Θα πρέπει να εξετάσετε πόσο σημαντικός είναι ο στόχος που θέτετε για τη γενικότερη ευτυχία σας. Αλλάξτε τη ζωή σας σταδιακά μέχρι να προσαρμοστείτε σε μια πιο ισορροπημένη δομή. Περιορίστε το χρόνο που αφιερώνετε σε μια δραστηριότητα, προσπαθώντας να πετύχετε το τέλειο και μοιραστείτε τις ευθύνες. Περάστε χρόνο με την οικογένειά σας, τους φίλους σας, βγείτε για ένα δείπνο, κάντε μια βόλτα. Σταματήστε πριν το σημείο της τελειότητας που πιστεύετε ότι θα πετύχετε και θα δείτε ότι η ζωή σας θα συνεχιστεί ακριβώς όπως και πριν, αλλά θα είναι ακόμα καλύτερη και ποιοτική.

6) Μη σκέφτεστε με τρόπο -όλα ή τίποτα.  
       Έχετε τη τάση να σκέφτεστε ακραία, δηλαδή πιστεύετε πως κάτι είναι ή τέλειο ή απαίσιο, ή άψογο ή αποτυχημένο. Αν λάβουμε υπόψη μια κλίμακα από το 0 έως το 100, όπου το 100 είναι το τέλειο και το 0 είναι το απαίσιο, αν η απόδοσή σας δεν είναι 98-100, τότε παραμένει στο 0, αν δηλαδή δεν είναι τέλεια, τότε τη χαρακτηρίζετε απαίσια. Για σας δεν υπάρχει μια ενδιάμεση κατάσταση. Δε λογαριάζετε ότι, κάτι που κάνετε μπορεί να φτάσει και το 80 ή το 70 και τα αποτελέσματα να είναι εξίσου ικανοποιητικά. Ανάμεσα στο μαύρο και το άσπρο υπάρχει μια ολόκληρη γκρίζα ζώνη. Αν βρεθείτε στο 70, έχετε πετύχει πάλι πολλά σε σχέση με τη δουλειά, την οικονομική άνοδο ή τη καθαριότητα και  παράλληλα δε θα έχετε θυσιάσει άλλα, πολύ ουσιώδη πράγματα, όπως είναι η σωματική ξεκούραση, η καλύτερη ψυχολογική διάθεση, η καλύτερη ποιότητα των σχέσεών σας, ο περισσότερος χρόνος για σας. Από τη στιγμή που το τέλειο, εκ των πραγμάτων είναι ανέφικτο, ποιος ο λόγος να θυσιάζετε όλα αυτά τα σημαντικά πράγματα για να προσπαθείτε για κάτι που δε θα έρθει ποτέ;
      

        

       

      

ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΩ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ;ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ

Τι είναι η αυτοπεποίθηση; 
       Υπάρχουν άνθρωποι που μας φαίνονται σα να έχουν γεννηθεί με αυτοπεποίθηση και άλλοι, οι οποίοι δε νιώθουν σίγουροι για τον εαυτό τους και βλέπουν το κόσμο σαν ένα επικίνδυνο και εχθρικό μέρος.

       Ωστόσο, όλοι οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη  να βελτιώσουμε την αυτοπεποίθησή μας και αυτό γιατί η αυτοπεποίθηση δεν είναι πάντα η ίδια. Υπάρχουν καταστάσεις, στις οποίες νιώθουμε άνετα και με αυτοπεποίθηση ενώ σε άλλες καταστάσεις, δε νιώθουμε τόσο σίγουροι όσο θα θέλαμε. Παράλληλα, υπάρχουν πολλοί λόγοι  (πένθος, ανεργία, διαζύγιο κ.α.) που μας κάνουν για μια περίοδο (μικρή ή μεγάλη) να χάνουμε την αυτοπεποίθησή μας. Συνεπώς, η αυτοπεποίθηση είναι κάτι που όλοι μας έχουμε τα περιθώρια να τη βελτιώσουμε, για να νιώσουμε καλύτερα μέσα μας.

       Τι είναι, όμως, η αυτοπεποίθηση; Πολλοί από εμάς, όταν πηγαίνουμε σε μια καινούργια δουλειά θέλουμε να αποδώσουμε το μέγιστο των δυνατοτήτων μας ώστε να νιώθουμε το ίδιο καλοί με όλους. Αν βρεθούμε σε μια καινούργια παρέα, θέλουμε να μιλάμε με όλους και να διασκεδάσουμε χωρίς αμηχανία. Αν βρεθούμε σε μια σημαντική σύσκεψη, δε θέλουμε να νιώθουμε υποδεέστεροι από κανέναν. Θέλουμε να συμμετέχουμε όπως και οι άλλοι σε μια συζήτηση και να εκφράζουμε τη γνώμη μας. Θέλουμε να μιλήσουμε σε μια γυναίκα ή έναν άντρα που μας αρέσει χωρίς να φοβόμαστε. Η αυτοπεποίθηση, λοιπόν, έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Δε θέλουμε να νιώθουμε κατώτεροι κανενός, αλλά θέλουμε να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε κατάσταση και να νιώθουμε άνετα. Να λαμβάνουμε ένα είδος "αυτο-επιβεβαίωσης".
       Όλα αυτά, όμως, προϋποθέτουν τη κατανόηση του εαυτού μας, τη καλύτερη γνώση των ικανοτήτων μας, των ταλέντων αλλά και των αδυναμιών μας. Παράλληλα, προϋποθέτουν, την εκτίμηση των στοιχείων αυτών ώστε να μη τιμωρούμε τον εαυτό μας για κάτι που δε καταφέραμε αλλά και να μην επαινούμε παραπάνω από όσο πρέπει τις δυνατότητές μας! Προϋποθέτουν, την αποδοχή του εαυτού μας και εκείνων που μπορεί με αξιοπρέπεια να πετύχει! 

"Γιατί δεν έχω αυτοπεποίθηση;"
      Πρόκειται για μια πολύπλοκη ερώτηση και αυτό γιατί η απάντηση έρχεται από έναν συνδυασμό πολλών παραγόντων. Κάποιοι άνθρωποι έχουν ευχάριστες εμπειρίες στη ζωή τους και άλλοι έχουν πολύ δυσάρεστες. Κάποιοι άνθρωποι ανατράφηκαν με συγκεκριμένο τρόπο και άλλοι με εντελώς διαφορετικό. 

       Σαν άνθρωποι λαμβάνουμε πολλά ερεθίσματα από το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και μαθαίνουμε να αντιδρούμε σε αυτά τα ερεθίσματα με έναν συγκεκριμένο τρόπο και να έχουμε συγκεκριμένα συναισθήματα. Όταν τα συναιθήματά μας είναι δυσάρεστα, μαθαίνουμε να φοβόμαστε αυτές τις καταστάσεις. Π.χ.,όταν ο δάσκαλος κάνει μια ερώτηση στη τάξη και αντιδρά με φοβερό εκνευρισμό, επιπλήττοντας το παιδί και κοροιδεύοντάς το για τη "χαζή" και "άλογη" απάντησή του, το παιδί μαθαίνει να αντιδρά σε μια τέτοια κατάσταση με φόβο. Σταματά να μιλά στη τάξη, να συμμετέχει, να ρωτάει κάτι το δάσκαλό του και έχει διάφορα σωματικά συμπτώματα κάθε φορά που ο δάσκαλος μπορεί, λόγου χάρη, να το ρωτήσει πάλι κάτι (ταχυκαρδία, δύσπνοια, ιδρώτας). Πολλές φορές ο φόβος του γενικεύεται και σε άλλες καταστάσεις και φτάνει σε σημείο να φοβάται οποιοδήποτε πρόσωπο εξουσίας ακόμα και στην ενήλικη ζωή του. 

       Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν αξίζει να σκαλίζετε το παρελθόν σας. Μπορεί να είχατε τραυματικές εμπειρίες, τις οποίες, όμως πρέπει πλέον να ξεπεράσετε. Σας κάνει κακό να σκέφτεστε τι έγινε κάποτε. Το τώρα είναι που μετράει. Μη ξεχνάτε ότι εσείς φτιάχνετε το μέλλον σας και είμαι σίγουρη πως δε θέλετε να συνεχίσετε μια ζωή που δε σας προσφέρει ικανοποίηση και ευτυχία λόγω της έλλειψης αυτοπεποίθησής σας. Όλοι έχουμε ανάγκη να κάνουμε και να απολαμβάνουμε κάποια πράγματα.

       Ωστόσο, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αυτοπεποίθηση στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους αλλά την έχασαν για λόγους που τους είναι απόλυτα ξεκάθαροι. Ενδεικτικά, αναφέρουμε κάποιους από αυτούς:

-Ψυχική ασθένεια. Το πιο συνηθισμένο είδος ψυχικής ασθένειας που μας κάνει να χάνουμε την αυτοπεποίθησή μας  είναι η κατάθλιψη. Συνήθως, χρειάζεται αρκετός χρόνος για να βγούμε από μια τέτοια κατάσταση και να αποκαταστήσουμε το κενό που δημιουργήθηκε στην αυτοπεποίθησή μας.

-Μακροχρόνιες σωματικές ασθένειες. Οποιαδήποτε ασθένεια μας αναγκάζει να απουσιάζουμε από τη δουλειά ή το σπίτι μας και να χάνουμε την επαφή μας με άλλα άτομα, μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα. Αν πρόκειται για ένα έμφραγμα ή ένα δύσκολο χειρουργείο που μας καθήλωσε στο κρεβάτι του νοσοκομείου, ίσως, επιστρέφοντας στην καθημερινότητα, να δούμε πολλές αλλαγές, όπως ότι στη δουλειά μας κάποιος άλλος είναι αρμόδιος για τη θέση μας και τα κατάφερε πολύ καλά όσο καιρό ήμασταν απώντες. Τότε, μειώνεται το κύρος μας και πρέπει να παλέψουμε για να εδραιώσουμε τη θέση μας και να νιώσουμε αυτοπεποίθηση. 

-Ανεργία. Όλοι νιώθουμε τρομερό άγχος όταν βρεθούμε άνεργοι. Αν σταθούμε τυχεροί και βρούμε γρήγορα δουλειά νιώθουμε καλύτερα. Αλλά αν υπάρξει καθυστέρηση, αυτό μπορεί να αποτελέσει πλήγμα στην αυτοπεποίθηση και το ηθικό μας. Έτσι, δε θα νιώθουμε σίγουροι για τον εαυτό μας και πιθανότατα να τα παρατήσουμε, όσο βλέπουμε ότι η  κατάσταση δεν αλλάζει.

-Αποτυχία. Οποιαδήποτε αποτυχία δημιουργεί κενό στην αυτοπεποίθησή μας και κάθε φορά που αποτυγχάνουμε είναι σα να πέφτει ένα τουβλάκι από το τοίχο αυτο-επιβεβαίωσης που έχουμε χτίσει. Όσο πιο πολλά τουβλάκια πέφτουν τόσες περισσότερες είναι οι πιθανότητες ο τοίχος να γκρεμιστεί.

-Διαζύγιο ή χωρισμός. Ένα διαζύγιο ή ένας χωρισμός αφήνει πάντα συναισθήματα απώλειας, αδικίας, θυμού και θλίψης και είναι πολύ δύσκολο, για τον οποιονδήποτε άνθρωπο, να βάλει πάλι σε τάξη τη ζωή του και να συνεχίσει. Έτσι, η ζωή φαντάζει πολύ δύσκολη και μπορεί να κλονίσει την αυτοπεποίθησή μας.

-Η απόκτηση παιδιών. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στη ζωή των ανθρώπων που γεμίζει μεγάλες ευθύνες το γονιό. Συνήθως οι ευθύνες είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι μπορούσε να φανταστεί και η αίσθηση αυτή μπορεί να δημιουργήσει συναισθήματα ανεπάρκειας και συνεπώς ρήγμα στην αυτοπεποίθησή του. 

       Αυτά είναι μερικά από τα γεγονότα ζωής που έρχονται μπροστά μας. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να καταλάβουμε, ότι δεν είμαστε οι μόνοι που αντιμετωπίζουμε  τέτοια προβλήματα. Υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που τα βιώνουν ή τα βίωσαν κάποια στιγμή και όμως, κατάφεραν να τα διώξουν και να σταθούν στα πόδια τους. Το να έχουμε μια παθητική στάση αποδέχοντας το πρόβλημα, ίσως δε μας βοηθά όσο θα θέλαμε. Χρειάζεται αποφασιστικότητα για να οργανωθούμε και να προχωρήσουμε βαθιά μέσα στο πρόβλημα και πέρα από αυτό, ώστε να αποκτήσουμε και πάλι την αυτοπεποίθησή μας.

Πώς μπορώ να βελτιώσω την αυτοπεποίθησή μου;   

-Σε μια πρώτη φάση είναι σημαντικό να κάνετε μια αυτοανάλυση. Κάντε μερικές ερωτήσεις στον εαυτό σας, όπως: 

• Ποιες καταστάσεις με δυσκολεύουν περισσότερο;
• Τι σωματικά συμπτώματα έχω και πότε τα βιώνω;
• Τι σκέψεις κάνω σε αυτές τις καταστάσεις;
• Πώς συμπεριφέρομαι σε τέτοιες καταστάσεις;
• Πώς νιώθω όταν αντιμετωπίζω αυτές τις καταστάσεις;
• Ποιοι άνθρωποι μειώνουν την αυτοπεποίθησή μου; 
• Τι σωματικά συμπτώματα/σκέψεις/συμπεριφορές/συναισθήματα έχω όταν έρθω αντιμέτωπος με τέτοιους ανθρώπους;
• Ποιες καταστάσεις θα ήθελα περισσότερο να χειριστώ και να νιώσω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση;
• Σε ποιες καταστάσεις νιώθω ικανός ότι μπορώ να ανταπεξέλθω;

-Δεδομένου ότι σε ορισμένες καταστάσεις νιώθετε ένταση και έχετε κάποια σωματικά συμπτώματα είναι σημαντικό να μάθετε να χαλαρώνετε. Μάθετε να ελέγχετε την αναπνοή σας και να χαλαρώνετε τους μύες του σώματός σας.

• Συνήθως όταν είστε ήρεμοι δε χρησιμοποιείτε σχεδόν καθόλου τους μύες του θώρακά σας για να αναπνεύσετε αλλά τους μύες του στομάχου και το διάφραγμά σας. Μπορείτε να ακουμπήσετε το ένα χέρι στο στομάχι και το άλλο στο θώρακά σας, νιώθοντας το χέρι στο στομάχι να κινείται κανονικά και το άλλο να παραμένει ακίνητο. Κάντε το πολλές φορές ώστε να αρχίζετε να συνηθίζετε στη σωστή και ήρεμη αναπνοή. Μάθετε να χαλαρώνετε όλους τους μύες του σώματός σας.

-Σκεφτείτε δραστηριότητες που αποφεύγετε και αντιμετωπίστε τες. Θέστε στόχους! Κοιτάξτε γύρω σας και δείτε τι μπορείτε να κάνετε ώστε να επεκτείνετε τις εμπειρίες σας και να απολαύσετε περισσότερο τη ζωή.

• Ξεκινήστε μια αθλητική δραστηριότητα. Ίσως δε ξέρετε να χορεύετε ή ίσως να υπάρχει κάποιο άθλημα που θα θέλατε να ξεκινήσετε (τέννις, βόλευ). Η καλή φυσική κατάσταση μας κάνει να νιώθουμε όμορφα με τον εαυτό μας και συνεπώς αυξάνει την αυτοπεποίθησή μας.
• Αφιερώστε τουλάχιστον μία ώρα στον εαυτό σας κάνοντας κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση. Μπορείτε να πάτε για ψώνια, να βάψετε τα νύχια σας αν είστε γυναίκα, να διαβάσετε ενδεχομένως ένα μυθιστόρημα, να κάνετε ένα χαλαρωτικό ντους. Γεμίστε τη μπανιέρα με καυτό νερό και αιθέρια έλαια και μείνετε εκεί για αρκετή ώρα. Κάντε μια βόλτα στη φύση. Αυτή η στιγμή είναι μόνο για εσάς και μην αφήσετε κανέναν να σας διακόψει.
• Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ταλέντο κάπου. Ενδεχομένως να ξέρετε να ζωγραφίζετε ή να παίζετε κάποιο μουσικό όργανο. Ίσως έχετε κλίση στο να γράφετε ποιήματα ή βιβλία με όμορφες ιστορίες. Δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας και αναδείξτε τα ταλέντα σας. Μπορείτε να πάτε σε μια σχολή ζωγραφικής ή σε μια μουσική σχολή για να εξελίξετε ακόμα περισσότερο το ταλέντο σας. Αν είστε ήδη πολύ καλοί σε αυτό που κάνετε, αφιερώστε λίγη ώρα την ημέρα σε αυτό και δείξτε αυτό που καταφέρατε στους φίλους σας. Μπορείτε να καλέσετε την παρέα σας στο σπίτι και να παίξετε πιάνο ή κιθάρα. Σίγουρα θα νιώσετε πολύ όμορφα.
• Αν το πρόβλημά σας είναι ότι δε μιλάτε με πολλά άτομα και νιώθετε άβολα, εκτός από μια αθλητική δραστηριότητα που μπορείτε να ξεκινήσετε, όπως είπαμε παραπάνω, η οποία θα σας δώσει την ευκαιρία να συναναστραφείτε και με άλλα άτομα, μπορείτε να πάτε σε κάποιο ταξιδιωτικό γραφείο και να ταξιδέψετε με ένα γκρούπ. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι μόνοι, που θέλουν να ταξιδέψουν. Άλλωστε,κάτι τέτοιο παράλληλα θα σας δώσει την ευκαιρία να γνωρίσετε ένα καινούργιο μέρος. Επίσης, πολλοί αθλητικοί σύλλογοι διοργανώνουν εκδρομές με γκρούπ για σκι, ορειβασία, καταδύσεις. 

-Αν αμφισβητείτε έστω και λίγο αυτό που είστε, κάντε μια λίστα σε ένα χαρτί με δέκα θετικά χαρακτηριστικά του εαυτού σας (είτε εξωτερικά, είτε εσωτερικά). Κοιτάξτε στο καθρέφτη και προσπαθείστε να εστιάσετε την προσοχή σας σε αυτά. Νιώστε να αναδύονται στην επιφάνεια και να σας περιβάλλουν. Νιώστε θετική ενέργεια. Μπορείτε να γράψετε, επίσης, τις επιτυχίες σας όσο μικρές και αν είναι. Αν κάποια στιγμή θέλετε να πάτε σε μια καινούργια δουλειά και αμφιβάλλεται για το αποτέλεσμα, η λίστα αυτή θα σας βοηθήσει να θυμηθείτε ποιοι είστε και τι ακριβώς πρέπει να βγάλετε από μέσα σας. Όταν συνειδητοποιήσετε τι έχετε καταφέρει είναι πιο εύκολο να το μεταφέρετε στον άλλον και να υποστηρίξετε τον εαυτό σας.

-Μπορείτε να κάνετε αλλαγές στην εμφανισή σας, αν αυτό είναι επιθυμητό και αν θεωρείτε ότι θα νιώσετε καλύτερα. Αν είστε γυναίκα, δοκιμάστε διαφορετικά μακιγιάζ που αναδεικνύουν σωστά το πρόσωπό σας. Μπορείτε να αλλάξετε το στυλ σας αν το επιθυμείτε και να δοκιμάσετε νέα ρούχα πάνω σας που ποτέ δε τα είχατε δοκιμάσει. Δοκιμάστε ένα καινούργιο χτένισμα. Αν είστε άντρας και δε νιώθετε καλά με το σώμα σας, μπορείτε να γυμναστείτε ή να ακολουθήσετε ένα πρόγραμμα διατροφής. Ανανεώστε τη γκαρνταρόμπα σας.

-Παρατηρήστε το τρόπο που περπατάτε ή κάθεστε. Περπατάτε με το κεφάλι σκυμένο σα να απολογείστε για κάτι ή όταν κάθεστε καμπουριάζετε τους ώμους σας; Αποφεύγετε να κοιτάξετε τους άλλους στα μάτια και φαίνεστε απόμακροι; Αν η απάντηση σε όλα αυτά είναι "ναι", τότε ίσως είναι καλύτερο να τα αλλάξετε. Τα πάντα πάνω μας μεταδίδουν ένα μήνυμα και αξίζει να αναζητήσετε οτιδήποτε έχετε τη δυνατότητα να βελτιώσετε.

-Και επειδή, είπαμε πως η αυτοπεποίθηση έχει να κάνει με τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, θα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό, αφού ρωτήσετε τον εαυτό σας και συνειδητοποιήσετε ποιοι άνθρωποι σας κάνουν να νιώθετε άβολα και τι είναι αυτό που νιώθετε και σκέφτεστε κάθε φορά που έρχεστε αντιμέτωποι μαζί τους, να ρωτήσετε επίσης: "Που στηρίζω αυτό που σκέφτομαι; Τι αποδείξεις έχω; Πώς αλλιώς θα μπορούσα να το σκεφτώ;" Κάντε διάλογο με τον εαυτό σας και δείτε αν αυτό που σκέφτεστε στηρίζεται σε λογική βάση. Μάθετε καλύτερα τον εαυτό σας, ξεκαθαρίστε αυτό που θέλετε και διεκδικήστε το από τους άλλους. Χρησιμοποιήστε φράσεις, όπως "θέλω να...", "δε θέλω να...", "διαφωνώ με..." και στηρίξτε το με επιχειρήματα.

Σεμινάριο αυτοπεποίθησης.
Έχει παρατηρηθεί ότι η αυτοπεποίθηση αποτελεί ένα κοινό πρόβλημα το οποίο μοιάζει να εισβάλλει σε κάθε τομέα της ζωής του ανθρώπου και να προκαλεί μεγάλη αναστάτωση. Ίσως πρόκειται για το μοναδικό κομμάτι της ζωής μας που όλοι θέλουμε να βελτιωθεί.
Ελάτε να κάνουμε μαζί την αρχή!
Κάθε 3 μήνες, πραγματοποιείται μια καινούργια ομάδα αυτοπεποίθησης η οποία αποσκοπεί: α) στο να κατανοήσουμε την έννοια της αυτοπεποίθησης και τις καταστάσεις στις οποίες νιώθουμε λιγότερη ή μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, β) στο να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και γ) στο να βελτιώσουμε την αυτοπεποίθησή μας.
Το σεμινάριο είναι ενεργητικό καθώς πραγματοποιηούνται μόνο πρακτικές, βιωματικές ασκήσεις.
Ολοκληρωνεται στο διάστημα των 3 μηνών και γίνεται μία δίωρη συνάντηση την εβδομάδα.
Η ομάδα δε ξεπερνά τα 8 άτομα ενώ το κόστος συμμετοχής στο σεμινάριο είναι 180 ευρώ.

Επόμενο σεμινάριο, το Σεπτέμβριο, του 2015.
Για περισσότερες πληροφορίες ή δηλώσεις συμμετοχής στείλτε μου μήνυμα στο mail μου: eirinikoul87@yahoo.gr
Η αυτοπεποίθηση μπορεί να βελτιωθεί, αρκεί να το παλέψουμε και να προσεγγίσουμε το πρόβλημα με σωστό τρόπο. Αν νιώθετε ότι σας λείπει η αυτοπεποίθηση ποτέ δεν είναι αργά να κάνετε κάτι για αυτό.

" Έχετε ένα σωρό αποθέματα δύναμης μέσα σας που δε τα χρησιμοποιείτε στο έπακρό τους. Όλοι έχουμε. Αδικούμε τους εαυτούς μας και το ξέρουμε. Όλοι μας είμαστε περισσότερο ικανοί και επιδέξιοι από όσο φαίνεται...Μπορείτε να αυξήσετε την αυτοπεποίθησή σας. Κάντε το στόχο ζωής. Πιστέψτε πως μπορείτε να το καταφέρετε και θα το καταφέρετε." (Δρ Κένεθ Χάμπλυ)

ΠΩΣ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΩ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ;

       Πόσες φορές σας έχει τύχει να μιλάτε σε έναν άνθρωπο και να νιώθετε ότι δεν έχει ακούσει λέξη από αυτά που του είπατε είτε επειδή την ώρα που του μιλάτε κάνει κάτι άλλο, είτε επειδή έχει να σκεφτεί τα δικά του προβλήματα; Ίσως έχετε πιάσει και εσείς τον εαυτό σας να μην είστε συγκεντρωμένοι σε αυτό που σας λέει ένας άνθρωπος για δικούς σας λόγους. 

      Ακόμη, πόσες φορές έχετε μπει στον πειρασμό να προσφέρετε άμεσες συμβουλές και συστάσεις σε άτομα που μιλούν για το πρόβλημά τους και ζητούν τη βοήθειά σας; Στη συνέχεια εκπλήσσεστε, καθώς βλέπετε πως η καλή σας συμβουλή αγνοείται ή λαμβάνεται μόνο εν μέρει υπόψη από το άτομο που ήρθε για βοήθεια.

       Είναι πολύ σημαντικό να έχετε κατά νου, πως είτε το άτομο αυτό είναι φίλος, είτε αδερφός, είτε σύζυγος, είτε πελάτης, το πρόβλημά του δε μπορεί να αναπτυχθεί, να διερευνηθεί και να λυθεί μέσα σε λίγα λεπτά. Δεν είναι, λοιπόν, πιο λογικό να σταθούμε για λίγο και να τον ακούσουμε προσεκτικά πριν του δώσουμε συμβουλές για το τι πρέπει να κάνει για να το λύσει; 

Ποιες είναι οι βασικές δεξιότητες επικοινωνίας και προσεκτικής παρακολούθησης;

1. Προσεκτική ακρόαση. Η πιο βασική δεξιότητα κατά τη διαδικασία της βοήθειας, είναι το να ακούμε προσεκτικά τους ανθρώπους που θέλουμε να βοηθήσουμε. Όμως, τι σημαίνει η έκφραση "ακούω προσεκτικά"; Η προσεκτική ακρόαση περιλαμβάνει τέσσερεις βασικές διαστάσεις:

     α)Οπτική επαφή: Όταν μιλάτε με έναν άνθρωπο πρέπει να τον κοιτάζετε στα μάτια. Δε χρειάζεται η βλεμματική επαφή να είναι επίμονη σε σημείο που να δημιουργεί αμηχανία στον άλλον άνθρωπο, αλλά να δείχνετε ότι έχετε επίγνωση πως αυτή τη στιγμή μιλάτε σε εκείνον και είστε συγκεντρωμένος σε αυτό που σας λέει. Όταν κοιτάζετε αλλού συχνά ή συνεχώς, είναι σα να υπαινίσσεστε στο άτομο ότι δε το ακούτε.

     β)Γλώσσα του σώματος:  Θα μπορούσατε μια στιγμή να σκεφτείτε...με ποιο τρόπο το σώμα σας δηλώνει ότι παρακολουθεί; Βρείτε το προσωπικό σας, φυσικό στιλ και ρωτήστε άλλους ανθρώπους τι εντύπωση προκαλείτε. Η βασική στάση προσεκτικής ακρόασης είναι μια ελαφριά κλίση του σώματος προς τα εμπρός σε μια άνετη και ήρεμη στάση. Το κυριότερο, όμως, είναι να υιοθετήσετε μια άνετη, φυσική θέση που θα δείχνει στον άλλον ότι συμμετέχετε χωρίς να έχετε το ύφος ενός παντογνώστη ανθρώπου.

     γ)Τόνος της φωνής: Είναι καλό να χρησιμοποιείται ένα φυσικό τόνο φωνής. Συνήθως δισταγμοί και κομπιάσματα στην ομιλία συμβαίνουν σε σημεία έντασης ενώ αλλαγές στον τόνο, στο ρυθμό ή στην ένταση της ομιλίας υποδηλώνουν ενδιαφέρον ή αδιαφορία.

     δ)Λεκτική ακολουθία: Δεν είναι καλό να πηδάτε από το ένα θέμα στο άλλο. Κατευθύνετε όσα έχετε να πείτε σε αυτά που μόλις ακούσατε ή σε αυτά που ακούσατε προηγουμένως κατά τη διάρκεια του διαλόγου. Μην εισάγετε νέα θέματα προς συζήτηση.

2.Χρήση ερωτήσεων. Δεν είναι κακό, όταν κάποιος συζητάει μαζί σας ένα πρόβλημά του, να τον ρωτάτε γι'αυτό. Οι ερωτήσεις είναι χρήσιμες, διότι βοηθούν το άτομο να διερευνήσει καλύτερα αυτό που τον απασχολεί, εντοπίζει σκέψεις και συναισθήματα και εξερευνά καλύτερα τον εαυτό του. Ρωτήστε το άτομο τι τον απασχολεί ή πώς πάνε τα πράγματα από τη τελευταία στιγμή που μιλήσατε μαζί. Επίσης, αν δε καταλαβαίνετε κάτι ή αν μιλάει με γενικότητες, ζητήστε του να σας πει κάτι παραπάνω για να καταλάβετε ή ζητήστε του να σας δώσει παραδείγματα, ρωτήστε το τι εννοεί με αυτό που λέει. Ρωτήστε για τα συναισθήματά του, πώς ένιωσε τότε ή πώς νιώθει τώρα που κουβεντιάζει μαζί σας.

3.Στοιχειώδεις ενθαρρύνσεις. Οι στοιχειώδεις ενθαρρύνσεις αποτελούν μικρές ενδείξεις ώστε να κατανοήσει το άτομο που βοηθάτε, ότι το παρακολουθείτε. Διαιρούνται σε δύο κατηγορίες:       

      α)Οι στοιχειώδεις λεκτικές ενθαρρύνσεις αποτελούν σύντομες εκφράσεις, νύξεις, που δείχνουν ότι παρακολουθείτε το άτομο που βοηθάτε. Μερικά παραδείγματα είναι :

• "΄Ετσι;", "Τότε;", "Και;"
• Η επανάληψη μιας ή δύο λέξεων-κλειδιών.
• "Χμ!", "Α-χα!".
• Απλή επανάληψη ακριβώς των ίδιων λέξεων της τελευταίας φράσης του ατόμου.

     β)Οι μη λεκτικές στοιχειώδεις ενθαρρύνσεις που αφορούν κυρίως τη γλώσσα του σώματος, δηλαδή οπτική επαφή, σώμα που κλίνει προς τα εμπρός με ενδιαφέρον, απουσία νευρικών κινήσεων και ακατάλληλων χειρονομιών που αποσπούν την προσοχή, κλίσεις του κεφαλιού που βοηθούν τη συνέχιση της ομιλίας.

       Σε μερικές περιπτώσεις, μια πολύτιμη στοιχειώδης ενθάρρυνση μπορεί να είναι η σιωπή. Πολλές φορές ερχόμαστε σε αμηχανία, όταν δεν έχουμε να πούμε τίποτα πάνω σε αυτά που μας είπε ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας με αποτέλεσμα να λέμε κάτι που εκείνη τη στιγμή δεν είναι πολύ χρήσιμο για τον ίδιο. Είναι καλύτερο να δίνετε χρόνο στο άτομο ώστε να ολοκληρώσει αυτό που θέλει να πει, να συνεχίσει ή να απαντήσει.

4. Η παράφραση. Προσπαθείστε να χρησιμοποιείσετε τις ίδιες λέξεις-κλειδιά που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος που ήρθε για βοήθεια σε εσάς, αλλά να προσθέσετε και κάποιες δικές σας παρατηρήσεις παραμένοντας, όμως, στην ουσία αυτού που ο ίδιος είπε. Στην πραγματικότητα, έτσι, αποδίδετε στο άτομο με ακρίβεια αυτό που έχει πει δίνοντας το βασικό νόημα όσων λέχθηκαν. Για παράδειγμα:

"Με την Έφη η κατάσταση έχει γίνει ανυπόφορη. Εχθές τσακωθήκαμε πάλι επειδή μου είπε να πάμε βόλτα και εγώ ήμουνα κουρασμένος και δε μπορούσα. Μου είπε ότι δεν υπολογίζω τις ανάγκες της και έγινε χαμός. Δε μπορώ άλλο αυτή τη κατάσταση".

Η στοιχειώδης ενθάρρυνση σε αυτο το παράδειγμα θα ήταν:

"Ανυπόφορη;", ή "Τσακωθήκατε πάλι;", ή "Έγινε χαμός;" ή "Δε μπορείς άλλο αυτή τη κατάσταση;"

Η παράφραση θα ήταν:

"Κώστα, μου λες ότι τσακωθήκατε πάλι με την Έφη εχθές και αυτή τη κατάσταση δε την αντέχεις άλλο, σωστά;".

Η πιο αποτελεσματική παράφραση έχει την εξής δομή:

• Το όνομα του ανθρώπου που βοηθάτε ή την αντωνυμία "εσύ". Όταν η παράφραση είναι πιο προσωπική, είναι και πιο αποτελεσματική (Κώστα...).
• Βασικές ακριβείς λέξεις που χρησιμοποίησε το άτομο (...ότι τσακωθήκατε πάλι με την Έφη χθες...)
• Μια σαφής δήλωση δική σας που αποδίδει το νόημα αυτών που λέχθηκαν (...αυτή τη κατάσταση δε την αντέχεις άλλο)

       Όταν ο άνθρωπος που ήρθε για βοήθεια σας αποζημιώσει με ένα "ναι" ή ένα "ακριβώς", τότε η παράφραση είναι επιτυχής και δείξατε στον άνθρωπο ότι καταλάβατε ακριβώς τι είπε. Όταν, εμβαθύνει περισσότερο σε αυτά που λέει, τότε η παράφραση διευκολύνει την περαιτέρω διερεύνηση του θέματος. Αν έχετε μιλήσει εκτενώς για το θέμα, η παράφραση σας βοηθά να μεταβείτε σε ένα καινούργιο θέμα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η παράφραση δίνει την εντύπωση ότι παρακολουθείτε προσεκτικά τα όσα λέει το άτομο και σας βοηθά να ελέγξετε αν αυτό που πιστεύετε, ισχύει.

5. Αντανάκλαση συναισθήματος: Στη συγκεκριμένη δεξιότητα, σε αυτό που πρέπει να δώσετε μεγάλη προσοχή είναι το συναισθηματικό μέρος του μηνύματος που σας δίνει το άτομο:
     α)Είναι σημαντικό να αναγνωρίζονται και να χαρακτηρίζονται τα συναισθήματα. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από τις λέξεις που χρησιμοποιεί το άτομο ή μέσω της παρατήρησης της μη-λεκτικής επικοινωνίας.
    β)Χρησιμοποιήστε συγκεκριμένο κορμό φράσεων, όπως "Φαίνεται ότι νιώθεις...", "Μοιάζεις σα να νιώθεις...", "Μου δίνεις την εντύπωση ότι αισθάνεσαι..." και συμπληρώστε το συγκεκριμένο συναίσθημα.
   γ)Μπορείτε να είστε πολύ ξεκάθαροι σχετικά με τα συναιθήματα του ανθρώπου λέγοντας για παράδειγμα: "Φαίνεται ότι νιώθεις........όταν.........".
    δ)Είναι πολύ χρήσιμο, τα συναισθήματα που εμφανίζονται άμεσα κατά τη διάρκεια της συζήτησης να υποβάλλονται σε επεξαργασία.
       Η δυσκολία της συγκεκριμένης δεξιότητας έγκειται στο ότι πολλές φορές δε διακρίνουμε ξεκάθαρα συναισθήματα, αλλά ασαφή και σύνθετα. Μερικά από αυτά προκαλούν βαθιές συγκρούσεις και προβλήματα που είναι δύσκολο να επιλυθούν. Αυτό συμβαίνει όταν, για παράδειγμα, βρισκόμαστε σε σοβαρή σύγκρουση με έναν άνθρωπο που αγαπάμε. Τα ανάμεικτα συναισθήματα είναι από τη μία θετικά συναισθήματα φροντίδας, αγάπης και εμπιστοσύνης και από την άλλη αρνητικά συναισθήματα πόνου, απογοήτευσης και θυμού, τα οποία συγκρούονται μεταξύ τους. Για να καταφέρετε να ανιχεύσετε και να ερευνήσετε σύνθετα συναισθήματα μπορείτε:

• Να παρατηρήσετε μηνύματα με διπλό νόημα, όπως όταν το σώμα δηλώνει ένα πράγμα και οι λέξεις κάτι άλλο. "Από αυτά που λες, φαίνεται πως νιώθεις πολύ σίγουρη για τον εαυτό σου, αλλά το σώμα σου δίνει ένα άλλο μήνυμα".
• Να χρησιμοποιήσετε ερωτήσεις που ενθαρρύνουν το άτομο να μοιραστεί περισσότερα και να εκφράσει με λόγια τη συναισθηματική του εμπειρία.
• Να χρησιμοποιήσετε τις φράσεις που είπαμε παραπάνω, δηλαδή: "Φαίνεσαι ότι νιώθεις......".

       Εκφράσεις, όπως "είμαι σε σύγχυση", ή "υπάρχει μια ασάφεια μέσα μου", ή "νιώθω έναν διχασμό", αποτελούν όρους που κρύβουν περίπλοκα συναισθήματα, τα οποία πρέπει να ανακαλύψετε. Το σημαντικό είναι να παρατηρείτε τα συναισθηματικά στοιχεία που ενυπάρχουν σε όσα λέει ο άνθρωπος που ήρθε σε εσάς για βοήθεια και να τα συνοψίζετε με σαφή τρόπο ώστε το άτομο να τα καταλάβει καλύτερα.

6. Περίληψη. Προσπαθείστε να ανακεφαλαιώσετε και να συμπτύξετε την ουσία των όσων λέχθηκαν από το άτομο που έρχεται για βοήθεια. Με αυτό το τρόπο ελέγχετε κατα πόσο ήταν ακριβής η ακρόασή σας και αν ήταν ακριβής αποδεικνύετε ότι σέβεστε και ακούτε αυτό που σας λέει ο άνθρωπος. Ο βασικός στόχος, όμως της περίληψης είναι να βοηθήσει το άτομο να ενώσει και να συγκεντρώσει όλες τις σκέψεις του. Δε πρέπει να περιλαμβάνει δικές σας γνώμες, εμπειρίες, αξίες. Η περίληψη μπορεί να γίνει αφού έχετε ακούσει για κάποιο χρονικό διάστημα  (που μπορεί να κυμαίνεται από 3 λεπτά μέχρι μία ώρα) και παρακολουθήσει προσεκτικά τα λεκτικά και μη λεκτικά μηνύματα. Στη συνέχεια επαναλαμβάνετε επιλεκτικά τις βασικές δηλώσεις και συμπεριφορές του ατόμου με ακρίβεια, προκειμένου να συνειδητοποιήσει τη κατάσταση με μεγαλύτερη σαφήνεια.

       Όλες οι παραπάνω δεξιότητες είναι πολύ σημαντικές διότι οδηγούν σε μια εποικοδομητική συνομιλία, όπου ο άνθρωπος που χρειάζεται βοήθεια, καταλαβαίνει ότι ενδιαφέρεστε πραγματικά για εκείνον και για το πρόβλημά του αλλά και εσείς δείχνετε ότι  τον ακούτε προσεκτικά και παρακολουθείτε τα όσα λέει αυξάνοντας την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό σας. Παράλληλα με αυτό το τρόπο βελτιώνετε σημαντικά την επικοινωνία σας με τους συνανθρώπους σας, αποφεύγοντας παρερμηνείες, παρεξηγήσεις και αντιλήψεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

ΨΥΧΟΓΕΝΗΣ ΑΝΟΡΕΞΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΟΓΕΝΗΣ ΒΟΥΛΙΜΙΑ-ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ.EΙΡΗΝΗ ΚΟΥΛΠΑΣΗ

       Στο χώρο της ψυχολογίας είναι πολύ γνωστή η πυραμίδα που διαμόρφωσε ο Abraham Maslow, της οποίας κάθε σκαλοπάτι περιλαμβάνει τις κυριότερες ανάγκες ανθρώπου. Οι ανάγκες αυτές ιεραρχήθηκαν με βάση την ισχύ τους, τη σειρά ανάπτυξής τους κατά τη διάρκεια της ζωής, τη σειρά εμφάνισής τους στην εξελικτική κλίμακα και το βαθμό που πρέπει να ικανοποιηθεί η ανάγκη για να επιβιώσει το άτομο. Σύμφωνα με την πυραμίδα αυτή, οι πρώτες και ισχυρότερες ανάγκες, που ο άνθρωπος πρέπει να ικανοποιήσει, είναι οι φυσιολογικές-βιολογικές που περιλαμβάνουν τη τροφή, το νερό, το ρουχισμό και άλλα, ενώ οι υπόλοιπες είναι ψυχολογικές, με βασικότερη την ανάγκη για αυτοπραγμάτωση που βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας.

       Είναι βέβαιο πως, ο άνθρωπος πρέπει να ικανοποιήσει τις βασικές του ανάγκες για να μπορέσει να επιβιώσει και μέσα σε αυτές συμπεριλαμβάνεται το φαγητό. Τι γίνεται, όμως, όταν η εικόνα για μία τόσο σημαντική ανάγκη διαστρεβλώνεται και αποκτά διαφορετικό νόημα; Όταν μετατρέπεται σε αληθινό εχθρό που παραμορφώνει το σώμα και εγκλωβίζει το νου σε παράτολμες σκέψεις και συμπεριφορές; Όταν θέτει σε κίνδυνο την υγεία ακόμα και τη ζωή του ατόμου;

Ψυχογενής Ανορεξία.

       Πολλοί πιστεύουν πως η ψυχογενής ανορεξία αποτελεί διαταραχή της όρεξης. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν ισχύει, διότι τα άτομα με ψυχογενή ανορεξία έχουν το αίσθημα της πείνας, αλλά προσπαθούν να βρουν τρόπους και τεχνάσματα ώστε να περιορίσουν τα σημάδια της πείνας τους. Η όρεξη προσβάλλεται πολύ αργότερα στην πορεία της νόσου.

       Το άτομο στην περίπτωση της ψυχογενούς ανορεξίας, περιορίζει έντονα την πρόσληψη τροφής επειδή καταλαμβάνεται από έναν έντονο φόβο πως θα παχύνει. Αρνείται να διατηρήσει το βάρος του εντός των φυσιολογικών ορίων (ανάλογα με την ηλικία και το ύψος του) με αποτέλεσμα να χάνει πολλά κιλά και να διαταράσσεται η εικόνα που έχει για τον εαυτό του και το σώμα του.

Διαγνωστικά κριτήρια της ψυχογενούς ανορεξίας.

       1. Το άτομο αρνείται να διατηρήσει το βάρος του στα φυσιολογικά επίπεδα που επιτρέπει η ηλικία το ύψος και το φύλο του.

       2. Το άτομο διακατέχεται από έναν έντονο φόβο ότι θα παχύνει.

       3. Η εικόνα που έχει για το σχήμα και το μέγεθος του σώματός του είναι διαστρεβλωμένη. Τα άτομα με ανορεξία  παρόλο που το σωματικό τους βάρος είναι αφύσικα χαμηλό, συνεχίζουν να βλέπουν το σώμα τους παχύ ή ότι σε κάποιο σημείο του σώματός τους έχουν ακόμα παραπανίσσια κιλά.

       4. Στις γυναίκες παρατηρείται απουσία τριών τουλάχιστον διαδοχικών εμμηνορυσιών.

       Υπάρχουν δύο τύποι ανορεξίας:

       α. Ο καθαρκτικός τύπος. Το άτομο χρησιμοποιεί διάφορα καθαρκτικά με σκοπό να μη πάρει ούτε γραμμάριο από αυτά που έφαγε (πρόκληση εμετού, χρήση διουρητικών, σκληρή γυμναστική και άλλα).

       β. Ο περιοριστικός τύπος. Το άτομο δεν χρησιμοποιεί καθαρκτικά, αλλά περιορίζει πολύ την ποσότητα τροφής που λαμβάνει.

       Συχνά η διαταραχή αυτή ξεκινά με δίαιτα, παρόλο που το άτομο έχει κανονικό βάρος ή λίγο παραπάνω από το φυσιολογικό. Το άτομο, αρχίζει να νιώθει πολύ καλά, προσωρινά, διότι βλέπει πως μπορεί να ελέγξει το φαγητό που καταναλώνει και το βάρος του. Όταν, νιώθει πως χάνει την ικανότητα ελέγχου, περιορίζει ακόμα περισσότερο τη τροφή που λαμβάνει και τα σημάδια της πείνας του. Η πείνα, π.χ. πολλές φορές ερμηνεύεται ως απειλή στον αυτοέλεγχο και έτσι καταφεύγει σε ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό της τροφής, για να αποκτήσει και πάλι τον έλεγχο και τη παντοδυναμία.                    
       Μολονότι το άτομο, μετά από κάποιο καιρό δίαιτας, έχει χάσει πολλά κιλά, εξακολουθεί να κάνει δίαιτα με αποτέλεσμα να φτάνει σε βάρος που είναι πολύ χαμηλότερο από το φυσιολογικό.  Έτσι διαμορφώνεται μια εικόνα ενός πολύ αδύνατου έως καχεκτικού ατόμου, κάτι που φαίνεται πολύ στους άλλους, ενώ τα ίδια τα άτομα δε την αντιλαμβάνονται και εξακολουθούν να κάνουν δίαιτα.  Τα άτομα αυτά είναι πολύ απασχολημένα με το θέμα της διατροφής (μετράνε θερμίδες, υπολογίζουν τη ποσότητα τροφής που τρώνε μέσα στη μέρα, διαβάζουν πολλά άρθρα για τη διατροφή).  

       Κάποιες φορές το άτομο αναπτύσσει έμμονες σκέψεις, όπως για παράδειγμα ότι οι άλλοι προσπαθούν να το παχύνουν (κάτι βέβαια που είναι (μερικώς) ρεαλιστικό διότι  οι άλλοι επιμένουν στο να φάει κάτι) ή ότι το ζηλεύουν όταν το κοιτούν περίεργα ή όταν λένε πως πρέπει να παχύνει. 

       Η σοβαρότητα της διαταραχής εξαρτάται από τη ποσότητα του βάρους που χάνει το άτομο. Άλλα άτομα είναι απλώς αδύνατα και άλλα μοιάζουν να υποφέρουν από ασιτία. Στη τελευταία περίπτωση είναι απαραίτητη η νοσηλεία προκειμένου να αποφευχθεί ακόμη και ο θάνατος.

Συνήθεις σκέψεις των ατόμων με ψυχογενή ανορεξία.

       Τα άτομα με ψυχογενή ανορεξία χαρακτηρίζονται από έναν μη λειτουργικό τρόπο σκέψης που περιλαμβάνει την εικόνα τους προς τους άλλους, την ικανότητα ελέγχου και το φαγητό:

-"Αν παχύνω, δε θα αρέσω σε κανέναν"

-"Αν φάω ένα γλυκό, δε θα σταματήσω να τρώω γλυκά"

-"Αν φάω αυτή τη τροφή, σημαίνει πως χάνω τον έλεγχο"

-"Η απουσία ελέγχου, δηλώνει αδυναμία χαρακτήρα"

-"Αν είμαι λεπτή, θα είμαι αποδεκτή"

-"Αν παχύνω, δε θα μπορέσω να χάσω τα κιλά που πήρα".

Ψυχογενής βουλιμία.

    Η ψυχογενής βουλιμία χαρακτηρίζεται από επανειλημμένα επεισόδια υπερφαγίας στα οποία, το άτομο νιώθει πως δε μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του και συνεχίζει να τρώει. Μπορεί να καταναλώσει χιλιάδες θερμίδες σε κάθε υπερφαγικό επεισόδιο. Στη συνέχεια, χρησιμοποιεί διάφορα καθαρκτικά προκειμένου να ανακουφιστεί από τον κοιλιακό πόνο, να ξεφύγει από τις ενοχές και να ελέγξει το βάρος του. Έτσι, διατηρούν το φυσιολογικό τους βάρος.

Διαγνωστικά κριτήρια της ψυχογενούς βουλιμίας.

      1. Επανειλημμένα επεισόδια υπερφαγίας, στα οποία το άτομο καταναλώνει πολύ γρήγορα και σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο (συνήθως μέχρι δύο ώρες), ποσότητα τροφής πολύ μεγαλύτερη από αυτή που μπορούν να καταναλώσουν οι περισσότεροι άνθρωποι υπό ανάλογες συνθήκες.

     2. Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου αυτού, υπάρχει ένα αίσθημα έλλειψης ελέγχου, όσον αφορά τη συμπεριφορά πρόσληψης τροφής.

       3. Το άτομο προκειμένου να ελέγξει το βάρος του χρησιμοποιεί ακατάλληλες αντισταθμιστικές συμπεριφορές, όπως είναι ο αυτο-προκαλούμενος εμετός με τη χρήση δαχτύλου, η χρήση διουρητικών και καθαρκτικών, αυστηρή δίαιτα, εντατική και σκληρή άσκηση και άλλα.

    4. Τα επεισόδια αυτά πραγματοποιούνται, κατά τον ελάχιστο μέσο όρο, δύο φορές την εβδομάδα.

       5. Το άτομο ασχολείται πολύ με το σχήμα και το βάρος του σώματός του. 
       
       Το πρόβλημα, συνήθως, ξεκινά με μια περίοδο αυστηρής δίαιτας. Σε κάποιες περιπτώσεις, η δίαιτα αυτή είναι τόσο υπερβολική ώστε το άτομο να αναπτύξει, αρχικά, ψυχογενή ανορεξία, η οποία εξελίσσεται προοδευτικά σε ψυχογενή βουλιμία. Τα επεισόδια βουλιμίας παρουσιάζονται, συνήθως, σε διαστήματα που τα άτομα βρίσκονται σε αυστηρή δίαιτα. Κάποιοι δε τρώνε απολύτως τίποτα ανάμεσα στα επεισόδια βουλιμίας τους, άλλοι διατηρούν την ποσότητα της τροφής που καταναλώνουν κάτω από ένα συγκεκριμένο όριο θερμίδων (1.000 με 1.200 τη μέρα), ενώ άλλοι αποφεύγουν ορισμένες τροφές, επειδή τις θεωρούν παχυντικές.
        Τα επεισόδια της διαταραχής συνίστανται στην κατανάλωση τροφών με υψηλή θερμιδική αξία, που είναι γλυκές και ευκολομάσητες και μπορούν να καταναλωθούν γρήγορα. Είναι πιθανό, το άτομο να φάει ένα κιλό παγωτό, δύο κιλά σοκολατάκια, ένα καρβέλι ψωμί και άλλες αμυλούχες τροφές. Δε σταματά να τρώει παρά μόνο όταν πονέσει η κοιλιά του ή το διακόψει κάποιος. 
       Ορισμένοι νιώθουν ότι χάνουν τον έλεγχο πολύ πριν αρχίσουν να τρώνε, σε άλλους εξελίσσεται σιγά-σιγά καθώς αρχίζουν, ή μπορεί να εκδηλωθεί ξαφνικά, καθώς συνειδητοποιούν ότι έχουν φάει. Ο προκλητός εμετός χρησιμοποιείται για να ανακουφιστεί το άτομο από τον κοιλιακό πόνο, να μειώσει τα αισθήματα ενοχής και να ελεγχθεί το βάρος του.
       Η βουλιμία δε σχετίζεται αναγκαστικά με έλλειψη βάρους. Το άτομο, δηλαδή, μπορεί να έχει κανονικό βάρος ή λίγο παραπάνω από το φυσιολογικό αφού δεν αποκλείει εντελώς το φαγητό. Συνήθως, όμως, η λήψη φαγητού συνδέεται με αίσθημα ντροπής. Για αυτό και όταν τρώει υπερβολικά, το κάνει συνήθως κρυφά από τους άλλους για να κρύψει τους τρόπους που αντιδρά (π.χ. εμετός). 



Συνήθεις σκέψεις των ατόμων με ψυχογενή βουλιμία.
       Τα άτομα με ψυχογενή βουλιμία χαρακτηρίζονται από έναν μη λειτουργικό τρόπο σκέψης που περιλαμβάνει την εικόνα τους προς τους άλλους, την ικανότητα ελέγχου και το φαγητό:
-"Το να είμαι παχιά σημαίνει πως είμαι αποτυχημένη και δυστυχής",
-"Η εμφάνιση συμβάλλει στην επιτυχία",
-"Η αυτοεκτίμησή μου εξαρτάται από το βάρος μου",
-"Ο έλεγχος των επιθυμιών μου αποδεικνύει τη δύναμη και την  αυτοπειθαρχία μου",
-"Η παράδοση στις επιθυμίες μου αποτελεί ένδειξη αδυναμίας".


Διαταραχή επεισοδιακής υπερφαγίας.
       Στην διαταραχή επεισοδιακής υπερφαγίας, το άτομο εκδηλώνει επεισόδια κατά τα οποία καταναλώνει μεγάλες ποσότητες τροφής χωρίς να υπάρχει βιολογική αίσθηση πείνας. Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων βιώνει έντονη δυσφορία αλλά δεν ακολουθεί τη τακτική χρήση ακατάλληλων αντισταθμιστικών συμπεριφορών. Αποτελεί μη επίσημα αναγνωρισμένη διαταραχή.
       Ωστόσο τα διαγνωστικά κριτήρια για αυτή τη διαταραχή είναι τα εξής:
       1. Επανειλημμένα επεισόδια υπερφαγίας, στα οποία το άτομο καταναλώνει πολύ γρήγορα και σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο (συνήθως μέχρι δύο ώρες), ποσότητα τροφής πολύ μεγαλύτερη από αυτή που μπορούν να καταναλώσουν οι περισσότεροι άνθρωποι υπό ανάλογες συνθήκες.

        2. Το επεισόδιο αυτό, σχετίζεται με:
-ένα αίσθημα έλλειψης ελέγχου, όσον αφορά τη συμπεριφορά πρόσληψης τροφής,
-κατανάλωση τροφής μέχρι να βιώσει έντονο φούσκωμα στο στομάχι,
-κατανάλωση τροφής χωρίς να υπάρχει βιολογική αίσθηση πείνας,
-κατανάλωση τροφής μόνο εν απουσία άλλων εξαιτίας των αισθημάτων ντροπής,
-αισθήματα ενοχής και αηδίας για τον εαυτό.
        3. Το άτομο βιώνει έντονη δυσφορία κατά τη διάρκεια του επεισοδίου.
        4. Τα επεισόδια υπερφαγίας πραγματοποιούνται τουλάχιστον δύο μέρες την εβδομάδα.

    5. Τα επεισόδια υπερφαγίας δε σχετίζονται με την τακτική χρήση ακατάλληλων αντισταθμιστικών συμπεριφορών όπως εμετός, χρήση διουρητικών και καθαρκτικών.

Η αιτιολογία των διατροφικών διαταραχών.

        Έχει αποδειχθεί από πολλές έρευνες πως υπάρχουν στοιχεία της προσωπικότητας τα οποία  υποδηλώνουν μια τάση προς τη βουλιμία ή την ανορεξία, όπως η χαμηλή αυτοπεποίθηση, η αυξημένη αυτοκριτική και η τελειομανία, η ευαισθησία στην κριτική. Συγκεκριμένα, έχει φανεί ότι όσο πιο αρνητική είναι η εικόνα που το άτομο έχει για το σώμα του, τόσο χαμηλότερη αυτοεκτίμηση έχει. Κι αυτό δυστυχώς είναι κάτι που αφορά κυρίως στις γυναίκες και όχι στους άνδρες, η αυτοεκτίμηση των οποίων φαίνεται να επηρεάζεται από άλλους παράγοντες (κοινωνική, οικονομική θέση). Οι γυναίκες με διατροφικές διαταραχές, συνήθως, χαρακτηρίζονται από δυσλειτουργικές αντιλήψεις σχετικά με την διατροφή, την λήψη τροφής, την εμφάνιση και τις επιδόσεις τους, οι οποίες τις οδηγούν σε συναισθήματα κατωτερότητας και σε χαμηλή αυτοπεποίθηση.

       Συχνά, στο οικογενειακό περιβάλλον των ατόμων με διατροφικές διαταραχές υπάρχει ιστορικό έντονης ενασχόλησης με το φαγητό, είτε μέσω ακραίων διατροφικών συμπεριφορών, είτε μέσω της ενασχόλησης με το λεπτό ιδεώδες σώμα. Συνήθως οι γονείς, και ιδιαίτερα η μητέρα, εμφανίζει κάποια διαταραχή διατροφής ή δυσαρέσκεια γύρω από το δικό της σώμα με αποτέλεσμα πολλές φορές οι κόρες να υιοθετούν το μητρικό πρότυπο συμεριφορών και αντιλήψεων σε σχέση με το φαγητό.  Επίσης, έχει παρατηρηθεί πως οι γονείς των βουλιμικών ατόμων είναι επικριτικοί και τελειοθηρικοί, χωρίς ζεστασιά και ενσυναίσθηση, επομένως η λήψη τροφής έρχεται να καλύψει τα συναισθηματικά κενά σε αυτά τα άτομα. Τέλος, οι οικογένειες αυτές δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη αυτονομίας και ατομικότητας στα μέλη, οπότε οι αυστηρές δίαιτες και η υπερφαγία που τις ακολουθεί αποτελεί μια προσπάθεια του ατόμου να ελέγξει κάτι στην ζωή του.   

    Παράλληλα, δε πρέπει να παραβλέψουμε και τους κοινωνικούς παράγοντες καθώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα περιοδικά και ο τομέας της μόδας παίζουν τεράστιο ρόλο στην ανάπτυξη διαταραχών διατροφής, εφόσον προβάλλουν αδύνατα γυναικεία σώματα που λειτουργούν ως πρότυπα για τις νεαρές κοπέλες. Στην προσπάθειά τους να μοιάσουν σε αυτά τα πρότυπα καταφεύγουν σε δυσλειτουργικές συμπεριφορές, όπως δίαιτες, υπερβολική ενασχόληση με τις θερμίδες και το βάρος και άλλα. Ακόμα, τα άτομα που ασχολούνται με δραστηριότητες, οι οποίες δίνουν έμφαση στον έλεγχο του βάρους τείνουν να εκδηλώσουν αυτή τη διαταραχή (π.χ. χορευτές, αναβάτες ή παλαιστές συλλόγων).

Μερικές χρήσιμες συμβουλές για τα άτομα με διατροφική διαταραχή.

-Πολλές φορές παρατηρείται, τα άτομα που πάσχουν από κάποια διατροφική διαταραχή να έχουν ελλιπείς ή ανακριβείς πληροφορίες γύρω από τα πλεονεκτήματα της σωστής διατροφής, και τις επιπτώσεις των αυστηρών διαιτητικών κανόνων, της σκληρής γυμναστικής, της χρήσης διουρητικών και καθαρκτικών για τη σωματική υγεία. Θα ήταν, λοιπόν, πολύ χρήσιμο να συμβουλευτείτε κάποιο διαιτολόγο-διατροφολόγο, ψυχολόγο ή κάποιο αξιόπιστο βιβλίο σχετικά με τη διατροφή. Έτσι, θα πάρετε βασικές πληροφορίες για τη βελτίωση της λήψης τροφής αλλά και τις συνέπειες των αντισταθμιστικών συμπεριφορών σας στον οργανισμό σας (π.χ. εμετός).

-Η βαθύτερη διερεύνηση και η καταγραφή των σκέψεων και των συναισθημάτων, θα σας βοηθήσει να συνειδητοποιήσετε και να ανακαλύψετε πολλά πράγματα σχετικά με τον εαυτό σας, τη τροφή και ενδεχομένως, τους άλλους ανθρώπους. Αναρωτηθείτε:

      "Τι είναι για μένα το φαγητό;"
      "Τι σημαίνει για μένα να είμαι αδύνατη/ος;"
      "Τι θα γινόταν αν έπαιρνα 2 κιλά;"
      "Τι το κακό θα συμβεί αν φάω ένα γλυκό;"
  "Πώς θα ήθελα να είμαι; Αυτό που θα ήθελα είναι ρεαλιστικό ή βάζω υψηλούς στόχους στον εαυτό μου;
-Είναι σημαντικό να κατανοήσετε πως δε μπορεί να υπάρξει το 'τέλειο'. Δεν υπάρχει τέλειο σώμα, τέλειο πρόσωπο, τέλεια επιδερμίδα....Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και είναι προικισμένος με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ταλέντα. Αντί να κατακρίνετε και να τιμωρείτε τον εαυτό σας για τις ατέλειες που μπορεί να έχετε, βρείτε το θάρρος να κοιταχτείτε στον καθρέφτη και να εστιάσετε την προσοχή σας σε 5 όμορφα στοιχεία του εαυτού σας. Αγαπήστε τον άνθρωπο που βλέπετε στον καθρέφτη με όλα τα πλεονεκτήματα και τις ατέλειες και κατανοήστε τι είναι καλύτερο για εκείνον. Είναι σίγουρο πως αν δε τον αγαπήσετε εσείς, κανείς άλλος δε θα τον αγαπήσει.
-Έχετε αναρωτηθεί τι θα έλεγε ο οργανισμός και το σώμα σας αν είχε φωνή; Χαλαρώστε και προσπαθείστε να παρατηρήσετε το σώμα σας σαν ένας παρατηρητής έξω από αυτό. Ακούστε τη φωνή του...τα λόγια του...τις ανάγκες του...τις αντιδράσεις του...Ακούστε τα παράπονά του από εσάς.
-Αλήθεια, αν ένας φίλος/η σας, είχε παρόμοιες σκέψεις και ανησυχίες με εσάς, τι θα του λέγατε; "Πώς είσαι έτσι;;Πρέπει να χάσεις κιλά."; "Μη τολμήσεις και φας γλυκό...θα γίνεις τετράπαχη/ος"; "Δεν μπορείς να κρατήσεις λίγο τον έλεγχο, γι' αυτό τρως συνέχεια"; "Αν πάρεις 2 κιλά δε θα αρέσεις σε κανέναν"; Δε θα του λέγατε αυτά τα πράγματα, γιατί ξέρετε ότι θα τον/τη στεναχωρούσατε. Γιατί, λοιπόν, στεναχωρείτε τον εαυτό σας; Τι άλλο διαφορετικό θα μπορούσατε να του πείτε;
-Είναι καλύτερο να βλέπετε το φαγητό σαν φίλο σας και όχι σαν εχθρό σας. Αν το δείτε σα φίλο σας και το αγαπήσετε θα σας αγαπήσει και αυτό.